Zapraszamy codziennie od 9 do 17!
Obecnie ciała, zarówno kobiet jak i mężczyzn, muszą sprostać wielu oczekiwaniom kulturowym. Aby ciało było powszechnie akceptowane powinno być poddawane rozmaitym praktykom w obszarze zachowań czy wyglądu.
W dzisiejszych czasach ciało jest „dla kobiet zadaniem, balastem, lokatą kapitału i nadziei, koszmarem, którego istnienie uruchamia niemała część nowoczesnego biznesu. Z kobiecym ciałem ciągle trzeba coś robić, żeby było jakieś, żeby się móc w nim rozpoznać lub by móc je zaakceptować”[1]. Dlatego przeciętne, a nawet mniej przeciętne ciało kobiety poddane jest ciągłej zewnętrznej presji. Kobiety nadal robią rzeczy, które są dla nich niewygodne, niepraktyczne, rzeczy, które muszą robić, bo tego od nich wymaga kultura.
W pracach prezentowanych na wystawie został zmultiplikowany wizerunek Wenus z Willendorfu – symbol prehistorycznego piękna, który na pewno daleki jest od wyobrażeń estetycznych dotyczących współczesnej kobiety. Jest to przedstawienie kobiety o pełnych kształtach – kobiety, która dziś może być uważana za otyłą, ale w czasach prehistorycznych była synonimem zdrowia i siły. Kojarzyła się z dobrobytem, a także z płodnością. Jest to prawdopodobnie jedno z pierwszych marzeń na temat idealnej kobiety.
Beata Marcinkowska
Artystka intermedialna, animatorka sztuki. Doktor sztuki w dyscyplinie sztuki piękne. W swojej twórczości artystycznej zajmuje się różnorodnymi aspektami życia współczesnego człowieka, jego tożsamości i przypisanych jej kulturowo cech, a także symboliki ciała w dzisiejszych czasach. Realizuje własne projekty artystyczne – obiekty, instalacje, kolaże, land art i performance. Bierze udział w wystawach indywidualnych i zbiorowych oraz akcjach artystycznych, działaniach transmedialnych i sitespecific w Polsce, Holandii, Belgii, Bułgarii, Danii, Kanadzie.
Projektuje i prowadzi warsztaty artystyczne dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Realizuje autorskie projekty artystyczno – społeczne na rzecz mieszkańców Łodzi, takie jak: Przytul sztukę czy Bałuckie Opowieści. Prowadziła projekty badawcze analizujące przygotowanie do pełnego i aktywnego odbioru sztuki współczesnej wśród dzieci i młodzieży, poszukujące odpowiedniego kierunku rozwoju edukacji artystycznej w kontekście nowych mediów i tendencji intermedialnych. Jest również autorką i współautorką licznych publikacji, w tym podręczników i ćwiczeń dla dzieci i młodzieży wydanych przez Wydawnictwo Szkolne PWN oraz WSiP.
Jest członkinią Stowarzyszenia Sztuka i Dokumentacja, a także Polskiego Komitetu Międzynarodowego Stowarzyszenia Wychowania przez Sztukę InSEA (International Society Education through Art afiliowanego przy UNESCO), w którym w latach 2014 – 18 pełniła funkcję sekretarza. Od 2018 roku działa z międzypokoleniową grupą artystek i teoretyczek sztuki „Frakcja” – założoną w 2016 roku w Łodzi.
Prowadzi zajęcia dydaktyczne w Akademii Sztuk Pięknych im. Wł. Strzemińskiego w Łodzi, gdzie kieruje Katedrą Edukacji Artystycznej w Instytucie Animacji i Edukacji Artystycznej.
Pole jej zainteresowań obejmuje zagadnienia rozwoju osobistego, pogłębiania uważności oraz świadomości własnego ciała i głosu. W wolnym czasie praktykuje jogę oraz tai chi.
[1] Środa Magdalena (2009), Kobiety i władza, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa, s. 48
